Pałacyk Trojanowskich

     Rezydencja Trojanowskich została zbudowana z inicjatywy hrabiego Władysława Trojanowskiego dla jego syna Edwarda. Środki na budowę pochodziły ze sprzedaży folwarku Białe Błota Towarzystwu Kolei Żelaznych, które rozwijało linię kolejową i osadę Aleksandrów. W okolicach 1900 roku wzniesiono okazały pałac w pobliżu dworca kolejowego, otoczony parkiem harmonijnie wkomponowanym w naturalny krajobraz jarów i pól.

     Pałac, w stylu eklektycznym z dominującymi elementami klasycyzującymi, przypomina budowle belwederowe. Został zbudowany na planie wydłużonego prostokąta, z fasadą zwróconą na południe. Jego ściany osadzone są na wysokim cokole, który tworzy strefę suteren. Budowla składa się z trzech segmentów: dwóch parterowych z tarasami oraz piętrowego centralnego segmentu. Wejście, osłonięte portykiem z czterema kolumnami, prowadzi na balkon. Pałac, bogato zdobiony gzymsami i pilastrami, przeszedł kapitalny remont w latach 1984-1991.